Dandik bir hostelin, zeka fakiri gorevlisini asarak 2 ay once Kolombiya´da biraktigim Steve´i bulmaya calisiyorum:
O: Merhaba, burada kalan bir arkadasimi gormeye geldim.
G: Adi ne?
O: Steven Hall, Kanadali.
G: Burada oyle biri yok.
O: Burada olduguna eminim. Mesaj atip otelin adresini vermis.
G: Yok dedim ya. Olsa bilirdik herhalde. Yarin bir daha geldin sorun.
O: Ya kardesim. Cocuk burada oldugunu yazmis. Bir misafir defteriniz filan yok mu?
Saklamaya gerek gormedigi ani nefretiyle oglanin kasi gozu oynamaya baslar. Herhangi bir sekilde yardim etme niyetinde olmadigini anladigimdan baska yollar denerim.
O: Burada kac oda var?
G: 11.
O: Kaci single room?
G: Biri.
O: O oda simdi dolu mu, kim kaliyor?
G: Bir cocuk. Kanada´dan.
Ortami bir sessizlik kaplar. Oglan kimi aradigimi sonunda anlamistir. Ve benden nefret etmek icin cok daha hakli sebepleri vardir artik. Birbirimize tislayarak dagiliriz.
Dayandim Steve´in kapisina. Ilk goz agrim. Ozlemisim sipayi:) Birbirimizin az kahrini cekmedik. Bizimki yine yataga yaymis kitaplar, defterler. Birlikte gezerken de geceleri oyuncak bebek yapardi. Ben sikilip pofladikca da, hobi edinmemi saglik verip dururdu. Saka maka, kendimi eylemeyi ogrendim bu yolculuk boyunca. Bebek yapmadan hem de:)
Iki gunluk bulusmada gecmis 2 ayin dedikodularini yaptik. Simdi ben Machu Picchu´dayim, Steve 3 gun once terkettigim Titicaca Golu´nde. Bir daha kimbilir ne zaman, nerede denk geliriz.
Aklimda yine degisik dusunceler... Bir yandan Peru´yu dusunuyorum. Izlerini surdugum Inkalari. Diger yandan Sezen Aksu´nun Kardelen sarkisini soyluyorum icimden. Donunce bisey yapmali diyorum, bisey yapmali. Bunca sefaleti bos yere gormus olamam ben. Kaldirdim kafami gomdugum kumdam. Simdi de bilmenin sorumlulugu coreklendi cigerime. Sonra, dun bir solukta okudugum Puslu Kitalar Atlasí aklimda. En az 5 yildir kutuphanemde bekleyen, cok iyi oldugunu duydugum halde niyeyse hic baslamaya tesebbus etmedigim kitap, ne sekil bir sagduyuyla hareket ettiysem bavul yaptigim vakit, ablama biraktigim canta ile ulasti. Dogru zamani beklemisim demek. Siddetle tavsiye ederim.
O: Merhaba, burada kalan bir arkadasimi gormeye geldim.
G: Adi ne?
O: Steven Hall, Kanadali.
G: Burada oyle biri yok.
O: Burada olduguna eminim. Mesaj atip otelin adresini vermis.
G: Yok dedim ya. Olsa bilirdik herhalde. Yarin bir daha geldin sorun.
O: Ya kardesim. Cocuk burada oldugunu yazmis. Bir misafir defteriniz filan yok mu?
Saklamaya gerek gormedigi ani nefretiyle oglanin kasi gozu oynamaya baslar. Herhangi bir sekilde yardim etme niyetinde olmadigini anladigimdan baska yollar denerim.
O: Burada kac oda var?
G: 11.
O: Kaci single room?
G: Biri.
O: O oda simdi dolu mu, kim kaliyor?
G: Bir cocuk. Kanada´dan.
Ortami bir sessizlik kaplar. Oglan kimi aradigimi sonunda anlamistir. Ve benden nefret etmek icin cok daha hakli sebepleri vardir artik. Birbirimize tislayarak dagiliriz.
Dayandim Steve´in kapisina. Ilk goz agrim. Ozlemisim sipayi:) Birbirimizin az kahrini cekmedik. Bizimki yine yataga yaymis kitaplar, defterler. Birlikte gezerken de geceleri oyuncak bebek yapardi. Ben sikilip pofladikca da, hobi edinmemi saglik verip dururdu. Saka maka, kendimi eylemeyi ogrendim bu yolculuk boyunca. Bebek yapmadan hem de:)
Iki gunluk bulusmada gecmis 2 ayin dedikodularini yaptik. Simdi ben Machu Picchu´dayim, Steve 3 gun once terkettigim Titicaca Golu´nde. Bir daha kimbilir ne zaman, nerede denk geliriz.
Aklimda yine degisik dusunceler... Bir yandan Peru´yu dusunuyorum. Izlerini surdugum Inkalari. Diger yandan Sezen Aksu´nun Kardelen sarkisini soyluyorum icimden. Donunce bisey yapmali diyorum, bisey yapmali. Bunca sefaleti bos yere gormus olamam ben. Kaldirdim kafami gomdugum kumdam. Simdi de bilmenin sorumlulugu coreklendi cigerime. Sonra, dun bir solukta okudugum Puslu Kitalar Atlasí aklimda. En az 5 yildir kutuphanemde bekleyen, cok iyi oldugunu duydugum halde niyeyse hic baslamaya tesebbus etmedigim kitap, ne sekil bir sagduyuyla hareket ettiysem bavul yaptigim vakit, ablama biraktigim canta ile ulasti. Dogru zamani beklemisim demek. Siddetle tavsiye ederim.
2 yorum:
aaa ozlem bir dakika senin seyahatin bitiyor mu yakina... ;-((( mirim bilemezsin senin postlarin ne cok keyif veriyor... bak sinavi falan bile unuttum, Steve ile bulusmanizi okuyorum ;-))
yarin cok buyuk sinavim var, geze geze ermis gibi kadin oldun valla, acaba birazcik dua etsen gecermiyim su finanical statement sinavindan ???
Sayın Ozlem hanım, merhaba...
Kitaplarını cok begenerek okudugum Sayın Hıfzı Topuz'un Elveda Afrika Hoscakal Paris kitabında UNESCO da gorevliylen Peru-Cusco 'ya gelisini INKA uygarliginin tarihini anlatisini zevkle okudum ve hemen internete sarildim:) Veeee tabki size ulastim..Cok sansli biri oldugunuzu hemen belirteyim...Sizden ricam Inkalarla ilgili bilgilerinizi, anılarınızı, resimlerinizi cok zahmet olacak ama paylasmaniz...Simdiden cabalariniz icin tesekkur eder, saglikli ve mutlu bir hayat dilerim..İyi gezmeler:)
Kemal KAYA/Istanbul
0532 612 17 13
kemal@bakisreklam.com.tr
Yorum Gönder