sonsuz siddet sehri: medellin

Bir mekanla anilan kisiler ya da tam tersi bir kisiyle anilan mekanlar vardir. Medellin buyuk uyusturucu kartelinin lideri Pablo Escobar’la anilan bir sehir. Bir kac gun once yolum dustu, Escobar’in izlerine rastladim.

Enteresan bir kisilik Escobar; kimileri icin halk kahramani, kimileri icinse insanligin yuz karasi. Nasil anilirsa anilsin, dunyanin kaile almak zorunda kaldigi ve bir sekilde tarihe gectigi kesin.

Fakir bir ogretmen cocugudur, ufak tefek kuryelik isleri ile baslar bu islere. Gun gelir dunyanin en zenginler listesine 7. siradan giriverir. Zenginliginin boyutlari enteresandir; devlete tum dis borclarini bir kalemde kapatmayi onerir, olumunden sonra ciftliginde bulunan nakit paralari 20 gunde tartilarak hesaplanabilir.

Fakirin dostu oldugu soylenebilir; devlet destegi alamayan yuzlerce kisiye ev yaptirir. Medellin onun sayesinde ulkenin tek metro hattina kavusur. Sehir stadyumu ve onemli pek cok yapi yine onun destegi ile tamamlanir.

Hapis yatar (kendi rizasiyla girer iceri, ama kendisine ozel hapishane yaptirir), nakledilmesi gundeme gelince firar eder, parlementoya secilir ama bir gun sonra istifa eder, bin kisilik ordusu vardir ama 93 yilinda yine de oldurulmekten kurtulamaz.

Eski filmlerdeki delikanli mafya babalari canlandi gozumde. Iyi ile kotunun sinirini cizmek bazen o kadar da kolay degil belki de.

Bir baska Escobar daha var ki, o da ayri bir ilginc. 1994 Dunya Kupasi, Kolombiya-ABD’ye karsi. Milli futbolcu Andreas Escobar kendi kalesine gol atar ve ulkesinin kupadan elenmesine sebep olur. Mac sonrasi yapilan ropartajda su sekilde beyanat verir: “Cok uzgunum, ama oldu bir kere. Yasam devam ediyor.” Sen oyle san aptal Andreas, bunu yanina birakirlar mi? Ulkeye dondukten bir kac gun sonra onun da sonu Pablo gibi gelir. Mekan yine Medellin’dir.

“Sonsuz Siddet Sehri” Medellin. Simdilerde “Sonsuz Bahar Sehri” olarak eski unvanini degistirmeye calisiyor.