Gozyaslarina bogulmamak icin apar-topar bir veda ile kosarak kacmistim sirketin bahcesinden. Bindigim takside o kadar cok gozyasi dokmustum ki taksici telaslandi. Dudaklarim, ellerim titreye titreye vardim eve. Pansiyon'da ulkeye o gun donen Hafiye, Mutlu ve Ilker. Acinin paylasilabilirligi yalan. Herkes kendi dramini yasiyor.
Toronto'da Olcay'dan ve Montreal'de Oguz'dan ayrilirken de cok gozyasi dokmustum. Sanki ben o vakit oksuz kaliyordum, sanki ben o vakit gercekten gurbete gidiyordum. Bindigim araclar uzaklasir ve dostlar evlerine donerken, ben nereye gidiyordum sahi? Ne diye gidiyordum?
Insanlarin imrendigi ve benim de yillarca hayalini kurdugum bir is yapiyordum ama hic de oyle keyifle yasamiyordum durumu. Sanki yenilmistim hayata, ceza olsun diye kendimi surgunlere yolluyordum.
Yollar kucak acti bana. Yaralarimi sardi. Yanitlari yolladi.
Tebdil-i mekanda ferahlık yokmuş aslında.
Acının yüzölçümü yeryüzünden çokmuş aslında.
Ben aciyi degil, sevinci sectim!
Drama kraliceligi bitti yani. Bakalim boyle de sevecek misiniz beni?
Kalbim buruk ayrildigim yuvaya, huzurlu donuyorum. Bir zafer kazanmis komutan gibi degil ama. Bir gezgin gibi. Gorecegini gormus, alacagini almis.
Tamamlanmis.
3 yorum:
Sevgili Özlem;
Hoşgelirsin, gelmeye de...Üç bilemedin beş gün geçmez, ruhun yine o diyarlarda dolanmaya, seni oralara alıp götürmeye fırsat kollar. Gecenin en sıcağında birgün,henüz kuşlar ötüşe bile hazırlanmamışken, bakmışsın yollardasın yine...Sevgiler
Istanbul'dayken Nispetiye Caddesinden gecerken hep yesil evine bir bakip geciyordum Ozlem, bu ev benim dugunden once damat tarafinin evi bile oldu diye icimden gecirdigim zamanlar oldu :) Istanbul'a donuyor olmana sevindim, gordugumuz kadariyla daha huzurlu ve mutlu bir insan olarak donuyorsun, en kisa zamanda gorusmek uzere.
ne guzel yazmissin gene Ozlem. 13 yil istanbul'da turizm acentasinda calisirken, evlenip, rehberlige ara verenler "yollar beni cagiriyor" dediklerinde gulerdik, ne diyor bu garip diye.. Ama sonra kendim dunyanin pek cok yerini gezdikten sonra, simdi anliyorum ki yollar hakikaten cagiriyor. new York'a yerlestikten sonra en buyuk sikayetim 2 haftalik tatilimin olmasi idi ve onu da TR'da gecirmek bile kesmiyordu yol askimi, yeni yerler gormek, yeni insanlari tanimak istiyordum. Umuyorum onumuzdeki seneden itibaren bunu yapabilecegim, sirketim 5 hafta izin verdi :-)) Insallah senin actigin yoldan, bizde gecebiliriz Ozlem.
Atlanta'dan aramak istersen, telefonumu biliyorsun sesini duymak, hayirli yolculuklar dilemek isterim.
Yoksa da canin sagolsun..
Yorum Gönder