otostop vukuatları

Yaş 17. Ben Adana’da bir kere otostop deneyimi yaşamışım ablama entegre olup ama Yonca ilk defa milli oluyor. Heyecan dorukta. 2 oğlan aldı bizi. Okuldan Levent’e gitmeye çalışıyoruz. Yonca çocukların her hamlesinde bağırıyor; “Aman yavaş sür kardeşim”, “Aman sakin olalım”, “Aman bu yoldan nereye gidiyorsunuz?”. Eni topu 10 dakikalık yolda kaç aman çıktı, sayamadım. Sonradan anlaşıldı ki; bizim çocuklar liseye gidiyormuş ve haliyle ehliyet filan da yokmuş. Polise enselenmek üzereyken öğrendik. Böylece başladık bu işlere…

Üniversite hayatımın neredeyse tamamını değişik yerlerde, tekil ya da çoğul olarak otostop çekerek geçirdiğim için aslında anılarımdan gerçekten kitap yazılır. Bazen düşünüyorum, gerçekten beni bilinmez güçler korumuş. Fazla rahattım ben; yalnız başıma otostop çektiğim en az 3-4 araçta uyuduğumu hatırlıyorum. Arabada uyumanın en güzel yanı, şoförün sizi yol kenarında bırakmayıp, kapıya kadar götürmesidir. Bana her seferinde aynı şey oldu; gideceğim mekanın kapısında dürtmek suretiyle uyandırıldım.

En az 3 kere silah gördüm bindiğim arabada. Silahlı amcamlardan biri superdi; Taksim Evlendirme Dairesi’ne yetişmeye çalışıyorum. Her kiminse birinin nikahı var. Amcamın Mercedes altında, belde tabanca görünüyor kenardan, ayakkabılara topuktan basılıyor. 15 dakika da uçarak gittik okuldan Taksim’e. Benim için emniyet şeritlerinde gidildi, dörtlüler filan yakıldı. Delikanlı adamdı:) Kötü bir olay bir keresinde Yonca'nın da silahlı anılardan birine dahil olmasıdır.

Hayatımda kullandığım 2. araba (ilki sürücü kursunun arabası), otostop çektiğim çocuğun arabasıdır. O sıra yeni başlamışım sürücü kursuna (yani sadece 1 ders almışım), çok böbürleniyorum ilk hamlede arabayı sürdüm gittim diye. Boğaz hattında ilerliyoruz. Bebek civarına gelmişiz. Çocuk çekti kenara. “Gel sür” dedi. Sürmem mi? Karizmayı çizdirmemek için aldım, sürdüm vallahi.

Bu çocuk çok harbi çocuktu; arabasını sürdüğüm vukuat aslında 2. karşılaşmamızdır. Yanlış anlaşılmasın, buluşmuş filan değiliz. Yolda 2. kez otostop çekerken denk geldik yine. İlkinde bir gece alemden dönüyoruz. Yanlış hatırlamıyorsam kadro Oguz, Seval ve ben. Bu çocuğun yanında bir de arkadaşı var. Muhabbet her nasıl o noktaya geldi bilmiyorum. Dedim ki “Ben hiç Kilyos’a gitmedim. Bu gece o gece. Kilyos’a gidersek denize gireceğim”. “Gitmeyen göt olsun” ile başlayan muhabbet, “girmeyen göt olsun”la sürdü. O Kilyos’a gidildi. Vakit ya kış, ya bahar. Öyle yaz filan da değil yani. Makul bir deniz kenarı bulunamadı; ben yandan çarklı da yapmış olabilirim, emin değilim. Suya girmedim. Bu çocuk çok sağlammış ya, yazınca farkettim… Adı neydi ki? Bulun getirin dedim!

Bir mezunlar günü. Güneyden kuzeye çıkmak için yine bir adamın arabaya atladım. Janti bir mezun, buyurdu “Sizi bir drink içmeye davet etsem”. Benden yanıt: “Merci, kullanmıyorum”.

Bir dönem var ki, her gün başıma bir sarkma vakası geliyor. Herhalde o dönem zayıflamış filanım. Yazma katsayısı tavan yapmış durumda. Günde min 4 adet uygunsuz davet alıyorum. Azimle vazgeçmiyorum ama otostoptan. Sürekli söyleniyorum bindiğim araçlarda. “Yani bilemezsiniz, dünyanın çivisi çıkmış. İnsanların ardamarı çatlamış. Yani bu ne rezillik. Başıma sürekli şöyle şöyle şeyler geliyor”. İnene kadar söyleniyorum ve söyleniyorum. Çoğunlukla adamlar da bana hak veriyor. Aynen uyunması durumunda hep kapıda bırakılmam kadar kesindir sonuçlar, bu benimle birlikte küfreden adamlar, her seferinde yolun sonunda beni bir yere davet etti. Neymiş, konu açılmaya görsün. Sonuçta her zaman bir davet gelir. Pes yani!

Bir keresinde Avcılar’a gideceğim, annemlere geç kalmışım, Cuma akşamı olmuş. Tam helk tabakasından 3 amcanın arabaya bindim, Şahin filan araba. Onlar Merter’e gidiyor. Ooo dedim, nefis. Bunlarla bir muhabbet kurarsın, Cuma akşamı, adamlar 2 saat yol uzatıp annemlerin kapısında bıraktılar beni yine. Yolda bir de durup çiçek aldılar. Vallahi sarkmadılar. Anneme verdim, "sana çiçek aldım" diye. "İtiraf ediyorum anne. O çiçekleri adamlar aldı!"

Bizim bir de meşhur Vahap amcamız oldu. Bir gece otostop vesilesiyle tanıştık. Olc, ben ve Ceycey. Bizi gece Taksim’de bir night club’a götürdü Vahap amca:) Girdiğimiz ilk ve son night club’ta odur. Muhabbete o kadar doyamadı ki; ertesi gün bizi okuldan aldı, aile evlerimize dağıttı. Önce Ceycey G.O.Paşa. Sonra beni Avcılar’a. İşin trajikomik yanı, bizden sonraki akşam o night club’ta kavga çıkması ve kapıdaki bodyguard’ın öldürülmüş olması. Diyorum ya, bilinmez güçler bizi koruyor.

Bi kere de travestilerin arabaya bindim. Bunlar ama Etiler’de oturan, zengin manitalı travestiler. Bana işin rajonunu derinlemesine anlatmışlardı. Nasıl zengin adam bulunur filan. Beni evlerine de çağırmışlardı; gitsem ya arada… yakınlar da. Şu yol-yordam meselesini pek kavrayamamışım belli ki.

Bir kere bindiğim araba kaza yaptı. Hafif bir yokuştan tırmanıyoruz. Önde arabadaki kokoş kadın geri geri kayarak, geldi bize çaptı. İndi arabadan bir de bağırıyor. “Polis gelsin. Suçlu sensin”. Çocuk dedi ki: “Sus kadın, ben trafik polisiyim”. Bizim polisin davudi bir sesi var; Adana’lıymış bir de. Böyle ses az bulunur. Hemşoya teşekkür ettim, dağıldık. Çok komik hikayedir bu, dinleyin. Bu olayın üstünden 3-4 yıl geçti. B at B’de oturuyorum. Bir çocuk geldi. Sesini duydum, tanıdık. Hemen olayı hatırladım. “Aaaa dedim ben seni tanıyorum. Bak yıllar önce şöyle şöyle bir olay gelmişti başımıza”. Dedi ki; “Yok o ben değilim. Ama olayı biliyorum. O benim ev arkadaşımdır. Ben de polisim”. Bir ses bu kadar mı benzer, yani; hem oha, hem çüş! Geçen yıl yine çekmişler benim arabayı. Oflama püfleye söylene gittim arabayı çekmeye. Ağlayınca cezayı iptal ediyorlar; o yüzden ağlamaya da hazır sayılırım. Bi baktım, bizimki. O ceza iptal edildi; çay içerek ayrıldım:)

Peki peki sizce maksium kaç kişi birlikte otostop çekebilir? Ben 20 kişi ile tek araca binmiş biriyim (gerçi okurlarımın çoğu da o taşıta binmişti). Fethiye’ye tur götürdük, bir bahar bayramı. Ölüdeniz’e gitmeye çalışıyoruz grup olarak. Kamyonumsu bişey durdu; atladık hep birlikte kasasına. Şarkılar söyleye, oynaya gittik. (Aynı günün ilerleyen saatlerinde, tarihimdeki ilk motosiklet kazamı da gerçekleştirdim. Otopark’ta duran arabalara çarptım. Otopark görevlisinin yardımıyla kaçtım. Ama ama fakir bir öğrenciydim ben. Vallahi param olsa verirdim).

En eğlendiğim olaylardan biri, he he, güney kampüs otoparkında otostop çektiğim halde beni arabaya almayan sosyete kantin kızının arabasının yokuşun ortasında bozulmasıdır. Ettiğim bir bedduanın başka da tuttuğu görülmemiştir. Göz göze geliş anımız vardır ki, hatırlayıp 3-5 yıl güldüm.

Bir de Yonca’yı çok eğlendiren bir olayım var. Trafik sebebiyle durmuş olan arabaya bindim, oturdum. Adamlar dumur, Yonca dumur, ben dumur. İnmedik haliyle; paşa paşa devam ettik yola. Yonca'da bindi sonra:)

Otostop çekerken araç ayırt etmedim hiç. Kamyona bindim (vallahi uzun yol şoförleri çok muhabbet, tavsiye ederim), kamyonete bindim, en cancanından en garibanına her çeşit arabaya bindim, motora bindim (Son motor vakamı Oğuz anlatsın, hala olayın şokunu atlatamamıştır), neredeyse bi kere bisiklete bile binecektim:)

Yazarım belki ara ara… Otostop anıları bitmez vallahi.