19 Temmuz, 2006

elem tere fiş…

Patladım arkadaşlar!!!

Hani biliyoruz tabii, yolda insanın başına bin çesit hal gelir. Yolculuk biraz da bu yüzden önemlidir, geliştiricidir, adamı erdirir filan. Sorunları çözebildikçe, muhtemelen hayata karşı güçlenir insan. Özgüveni artar. Esneklik kazanır. Ne biliiiim. Herhalde böyle olur:)

Yolculuğumun 8. gününde (dun) ilk sorun ortaya çıktı: Biletsiz kaldım! Yani, var olan biletlerim artık yok (Toronto-Atlanta-Jamaika-Ekvator ve dönüşte de Buenos Aires-NY-Istanbul). Hatırlarsanız buddy pass ile uçacaktım. Kanada’ya da öyle geldim. Çok ekonomik hale gelmişti yolculuk. Fazla iyiydi. Başıma dert açacağı belliydi.


İtiraf ediyorum ilk duyduğumda biraz göz yaşı döktüm. Yani çok değil, birkaç damlacık:) Dövizin uçmasıyla durduğu yerde yok olan paracıklarım bir de bu bilet darbesi ile biraz daha azaldı.

Simdi arkadaşımdan haber bekliyorum; bakalim giden biletlerin geri gelmesinin bir yolu bulunabilecek mi?

Üzülmeyeceğim! Ne olursa olsun...
Başıma gelen/gelecek hiçbir şeyin tesadüf olmadığına ve bunların beni bir yere taşıyacağına inanıyorum. Yıllarca gelecek kaygılarıyla yaşadım, çalıştım, para biriktirdim, zart zurt. Bakınız hiçbir şey yapmama gerek kalmadan paralar durduğu yerde yok oluyor. Hayat planlandığı gibi gitmiyor. Bazen çok akılcı davransak da mutluluğumuzu güvence altına alamıyoruz.

Bekliyorum.
Bu yol beni nereye taşıyacak, merak ediyorum.

6 yorum:

Adsız dedi ki...

Sen bu yollara bu yüzden çıkmadın mı? Eğer bunlar olmasa anlatacak, yaşanacak şeyler olmazdı.
Herşey güzel olacak....

OzlemPansiyon dedi ki...

ben de aynen boyle dusunuyorum:)

Adsız dedi ki...

git gidebildiğin yere kadar özlemciğim kim tutar seni

Adsız dedi ki...

git gidebildiğin yere kadar özlemciğim kim tutar seni

Adsız dedi ki...

ben gecmis olsun diyeyim. ama bence bir yolunun bulunup en azindan paranin iade edilmesi gerek diye dusunuyorum.

Adsız dedi ki...

ben gecmis olsun diyeyim. ama bence bir yolunun bulunup en azindan paranin iade edilmesi gerek diye dusunuyorum.