cu ar benkan to ecuador

Sonunda yerlesik duzene gectim, kisa sure icin de olsa... Ilk gun hizli tarafindan bir “Sehrimizi Taniyalim” turu yapmistim. Bugun de meshur Ekvator cizgisine gittim (Bunu yarin yazacagim). Gunlerimi genelde 500 metrekarelik bir alan icinde gecirmekteyim. Ve bu durumdan hic sikayetci degilim.

Yeni yuvam Holland Inn. Odam ilkinin yarisi kadar olmasina ragmen cok daha sevimli, sicak ve aydinlik. Hostelin sahibi Maggie 1.5 yil once 5 ayligina calismak icin Hollanda'dan gelmis. Simdi Ekvatorlu bir adamla evli ve hamile. “Buraya ilk geldigimde haftada 6 gece disari cikiyordum, kocamla da barda tanistim” diyerek 18’lik otel calisani Luis’i takti koluma, zorla alemlere yolladi beni (Mecburen 6 gece cikiyormus, Pazar gunu tum barlar kapali). Ingilizcesi benim Ispanyolcamdan bile kotu olan Luis ve ben, butun gece nasil anlastik ve dahasi nasil o kadar eglendik, hala anlamis degilim. Shaman gibi bir mekana gittik. Guney Amerika’daki ilk salsa deneyimlerimi de boylece yasamis oldum.

Ekvator’u nasil hayal etmistim bilmiyorum, ama kesinlikle boyle degildi. 1.5 milyona yakin nufusu ile Quito bildigimiz buyuk sehir. Yaklasik 2850 metre yuksekligi ile, bildigim kadariyla Bolivia’nin baskenti La Paz’dan sonra dunyanin en yuksek 2. baskenti. Ilk 2 gun nefes almakta zorlandim ama havasina alistim artik (Gece 12-13 derece. Meshur kirmizi polar pijamam Ekvator soguklarindan da korumakta beni. Gunduzleri ise 24-25 derece civarinda oluyor hava).

Bazi seyler bana direkt Turkiye’yi hatirlatiyor. Karsidan karsiya gecerken arabalarin yol vermesini beklemek hayal kurmak demek. Sofor kimse kral da o burada. Canini seven yaya, efendi gibi bekliyor. Otobusler de bizim halk otobusleri gibi. Kapida bir oglan paralari topluyor, arada acik kapidan disariya sarkiyor, yolda yolcu gorurse otobus zort diye durabiliyor. Ara sokaklarda esnaf lokantalari ve mini bakkallar var. 15 dakikalik bir yuruyuste, yerlere tukuren ya da bir burun deligini kapatarak diger deliktekileri tazzikle sumkurmek suretiyle asfalta bosaltan birileri ile mutlaka karsilasiliyor (Bazi seyler evrenselmis demek!). Evimde gibiyim yani. Oyle memleket hasreti filan cektigim yok, merak etmeyin beni:)

Bazi Ekvatorlular Turklere cok benziyor. Digerleri de Peru’lulara (O yuzden Baris’cim, yakisikli gormek gercekten de pek mumkun degil). Ekvatorlular da Perulular kadar Inkali aslinda. Ondan bu benzerlik. Bilahare bu konuya da bi aciklik getiririz, tarihe de gireriz belki.

Burada tanistigim hemen herkesin hayatinda gordugu ilk Turk benim. Benim odamda 2 hafta once Gulay adinda bir Turk kadin kalmis (Konuk listesinde adini gordum, pek heyecanlandim. Kalabalik bir grup olarak gelmisler. Kim bunlar dedim?)

Hayat gercekten ucuz. Kuzey Amerika’daki gunlerden sonra yeniden sinif atladim alenen:) Para hesabi yapmadan her seyi yapmak mumkun. Emekli maasi ya da issizlik parasi ile Almanya’da gecinemeyip Antalya’daki otellere konuclanan yabancilar gibi, dara dusersek yasayacak bir yer biliyorum artik.

Mesela:
- odamin gecesi 8 $
(Kaldigim otel Quito’nun en merkezi caddelerinden Avenue Amazonas’da. Bunun yari fiyatina konaklamak da mumkun aslinda).

- Sehrin en iyi Ispanyolca kurslarindan birine gidiyorum: Amazonas. Ozel dersin saati 7 $. (Gustavo’ya soz vermistim bana ozel bu fiyati kimseye soylemeyecegim icin. Ama size soylemem sayilmaz, di mi? Aslinda baska yerlerde saati 4 $’a da ozel ders almak mumkun)

- Kahvalti ve ogle yemegi ortalama 1.5 $, aksam yemegi 1.5-2 $
(Kahvalti menusu: Kahve, taze tropikal meyvelerden hazirlanmis meyve suyu, tost, nefis bir omlet/ Oglen ve aksam menusu: Corba, salata, et yemegi, pilav, chili, popcorn, tatli, meyve suyu. Yani menu denen sey bizim tum aileyi doyurur. Korkmayin, ben bunlarin ancak 1/3’unu yiyebiliyorum. Restaurant’in sahibi William ve hemen alttaki Gym’in sahibi genc irisi Santi ile uzun yemekler boyunca suren sohbetler ile bedavaya ek ders almis oluyorum)

- Salsa dersi almaya baslayacagim bi ara. Ozel dersin saati: 5 $.
(Bas bas paralari Leyla’ya, bi daha mi gelicez dunyaya)

- Dev bir kavanozun icinde gelen bira: 2-2.5 $.
- Kokoşundan bir gece mekanina giris, hafta ici (Limitsiz icki): Kadinlar 4 $, erkekler 6 $
- Kahve: 0.3-0.5 $.

- Egitim pahaliymis ama... Buna uzuluyorum. Tanidigim piril piril genclik yeterli egitimi alamayacaklar diye (Universitenin somestiri: 3000 $ civariymis).

Gittigim hic bir ulkede en iyi Ingilizce bilen olma zevkini yasamamistim. Bu zavallilarin durumu gercekten cok fena. Aksamlari Luis ve Edison’a Ingilizce calistiriyorum (2 gunde ogrendigim Ispanyolca ile, hayal edin manzarayi). Kesinlikle dilleri Ingilizce’ye donmuyor. 20 tekrar sonunda “you are welcome” da ulastigimiz en basarili nokta: “cu ar benkan”. Bir daha da dil yeteneksiziyim dersem noliiim:)

Neden korktum yola cikmadan, hic bilmiyorum simdi...
Kolumda saat yok, cantamda telefon. Gunlerdir TV seyretmedim. En son ne zaman sigara aldim hatirlamiyorum; arada canim isterse yakiyorum, o kadar. Hic bir yere kosturmuyorum. Kimseyle itisip kakismiyorum, dovusmuyorum. Yeni seyler ogreniyorum surekli. Her cesit ortamda yasayabilecegimi, dile ihtiyac bile duymadan insanlarla dost olabilecegimi biliyorum artik. Hicbir sey cok da zor gelmiyor su dakika bana. Kendime guvenim geri geldi, kendimi yeniden seviyorum. Kavgali oldugum her sey su dakika onemsiz gorunuyor gozume. Affedici oldum sanirim, en cok da kendime.

Erken yargilar mi bunlar? Bilmem. Simdilik boyle hissediyorum.
Gokyuzune yakinim bu sehirde. Belki bulutlarin etkisidir. Deniz seviyesine inince gecer. Belki:)